Schoolkinderen (6 t/m 
Jongens zijn vaak meer van streek dan meisjes. De belangrijkste reactie is verdriet. Meestal verlangen ze naar de ouder die het huis heeft verlaten (in veel gevallen de vader).
Er is een verschil in timing van de reactie op de scheiding van meisjes en jongens. Jongens zijn gevoeliger voor wat er ten gevolge van de echtscheiding in de omgeving veranderd, terwijl meisjes gevoeliger zijn voor wat er voor en tijdens de echtscheiding in het gezin gebeurt.
Voor een deel te verklaren door het sekseverschil dat speelt in een reactie op een stressvolle gebeurtenis. Meisjes zijn eerder geneigd om problemen te internaliseren, ofwel op zichzelf te betrekken, terwijl jongens vaker externaliseren, zij richten hun ongenoegen naar buiten.
Bij stressvolle gebeurtenissen zullen meisjes zich dus eerder terugtrekken, terwijl bij jongens de kans groot is dat ze “lastig” worden.
Op deze leeftijd zijn kinderen gauw geneigd te geloven dat ze afgewezen zijn door de ouder die is weggegaan. De kinderen tobben over hun ouders, hebben moeite zich op school te concentreren, en proberen vaak de scheiding te verhinderen en het gezin weer bijeen te brengen.
"Over en Weer"
