Ze zijn boos, woedend op de ouder die het initiatief tot scheiding heeft genomen. Ze kiezen vaak de kant van één ouder en geven de ander de schuld. Doordat ze zo boos zijn, gehoorzamen de jongens soms ook slecht.
Er spelen gevoelens als verdriet, eenzaam, machteloosheid. Ongeveer bij de helft van deze kinderen gaat door opstandigheid en hulpeloosheid de schoolprestaties achteruit.
Bij jongens zie je vaak meer tegenwerking en agressiviteit, zowel thuis als op school.
De meeste kinderen wonen na de scheiding bij moeder, zodoende houden meisjes hun identificatiefiguur van dezelfde sekse. En vaders nemen lang niet altijd een actieve vaderrol op zich.